Izvor: Cinema Politica
Od prve priče, objavljene 1961. godine, Ursula K. Le Guin odmah je prepoznata kao vanredno inteligentna i intrigantna spisateljica. Njene vizije bile su jasne, precizno i nadahnuto napisane, bez posezanja za lakim, šablonskim rješenjima. Težište njenog opusa čine priče i romani iz Hainskog ciklusa, serije spekulativnih djela koja se bave temama kulturnog kontakta, međuzvjezdanog povezivanja i razumijevanja različitih običaja i načina življenja. Ovaj ciklus prati poduhvate i teškoće na putu ka ujedinjenju, probleme prilagođavanja i procese pristupanja Ligi svih svjetova ili gubljenja kontakta s njom.
Iz ovog tematskog okrilja, najznačajniji romani uključuju Rokanonov svijet (1966), Planetu izgnanstva (1966), Grad opsjena (1967), Lijevu ruku tame (1969), Čovjeka praznih šaka (1974), Svijet se kaže šuma (1976), Pričanje (2000) i zbirku priča Dvanaest četvrti vjetra (1975). Među njima se najviše ističe Lijeva ruka tame, roman koji ju je proslavio i postavio njen opus na plodan put do nebrojenih nagrada i priznanja. Roman, koji istražuje rodnu fluidnost i koncept društva bez fiksnog spola, osvojio je nagrade Hugo i Nebula 1970. godine. Doživio je preko 30 reizdanja, a magazin Locus ga je 1975. svrstao odmah iza Herbertove Dine i Klarkovog Kraja djetinjstva.
Kćerka antropologa i spisateljice
Le Guin je rođena i odrasla u Berkeleyu, u Kaliforniji. Otac joj je bio antropolog Alfred L. Kroeber, a majka spisateljica Theodora Kroeber. Alfred Kroeber, pionir američke antropologije, stekao je prvi doktorat iz ove oblasti u Sjedinjenim Državama i utemeljio odsjek antropologije na Kalifornijskom univerzitetu Berkeley. Theodora Kroeber napisala je njegovu biografiju, Alfred Kroeber: A Personal Configuration, koja pruža vrijedan uvid u Ursulino djetinjstvo i biografske elemente u njenim kasnijim djelima, naročito njen interes za socijalnu antropologiju.
Le Guin je stekla bakalaureat na Koledžu Radcliffe 1951., a magistrirala na Univerzitetu Columbia 1952. Kasnije je studirala u Francuskoj, gdje je upoznala budućeg supruga, historičara Charlesa Le Guina. Vjenčali su se 1953. godine.
Nedovoljno “naučna”
Za razliku od autora tvrde naučne fantastike, poput Isaaca Asimova ili Arthura C. Clarkea, koji su se oslanjali na tehnološke i naučne inovacije, Le Guin je u središte svojih priča postavljala antropološke i sociološke aspekte. Zbog toga su je neki kritičari smatrali nedovoljno „naučnom“, ali njena djela su donosila inovativne socijalne konstrukte, ilustrujući društva koja su se na kreativan i nenasilan način borila s izazovima kao što su rodne podjele, ljudska prava, pitanja seksualnog identiteta, društvena nepravda i feminizam. No, ona se tim temama bavila suptilno, nenametljivo, kroz bogato izgrađene svjetove i likove, a ne kroz eksplicitnu moralizaciju.
Le Guin je majstorski koristila jezik, brižno birajući riječi i ritam rečenica kako bi njeni tekstovi imali gotovo poetsku ljepotu. Njena proza je precizna i elegantna, bez suvišnih ukrasa, ali istovremeno bogata značenjem i atmosferom. Dijalozi u njenim djelima nose duboku filozofsku dimenziju, često postavljajući pitanja o prirodi moći, identiteta i međuljudskih odnosa. Bila je poznata po sposobnosti da prenese emocije i unutrašnje konflikte likova na suptilan, ali snažan način, čineći njene priče izuzetno sugestivnim i misaonim iskustvom.
Era spekulative fikcije
„Možete da pomiješate mnogo orkova i jednoroga i intergalaktičkih ratova, a da zapravo ništa ne izmaštate. Jedan od problema s našom kulturom je u tome što mi ne poštujemo i ne gajimo maštovitost. Njoj je potrebna vježba. Njoj je potrebno upražnjavanje. Ne možete da ispričate priču ako niste slušali mnogo priča i onda naučili kako to da uradite“, rekla je Ursula u jednom od svojih posljednjih intervjua.
Osvojila je na desetine književnih nagrada koje se dodjeljuju na godišnjem nivou: pet nagrada magazina Locus, četiri nagrade Nebula, dvije Hugo nagrade i jednu Svjetsku nagradu za fantastiku (World Fantasy Award). Osim za romane, ove nagrade je dobila i u kategorijama za kratke priče. Pretplatnici časopisa Locus dodijelili su joj ukupno devetnaest nagrada, više nego bilo kojem drugom piscu.
Njena smrt 22. januara 2018. godine označila je kraj jedne ere u spekulativnoj fikciji, ali njena djela nastavljaju da inspirišu generacije čitatelja i autora.
About Author
